Dag 28, 14/06. Lat 09.35S, Lon 120.11W. Afgelegd: 2900 mijl. Nog 1100 mijl. 

Eindeloos is het blauw, in alle tinten die ze maar aan kan nemen. Water gekleurd door het licht van wolken, zon, maan en sterren. Gevormd door wind, stroming, regen en de boeg van onze Zouterik die haar oppervlakte doorklieft. 

Honderd gezichten

Op één dag heeft de oceaan wel honderd gezichten. Of duizend. Elke seconde is ze anders. Na 28 dagen boezemt ze geen angst meer in. Geen grote oncontroleerbare angst in ieder geval. Is ze ons als een jas gaan passen. Wel elke keer een andere jas. Een ruim exemplaar als ze rustig en bedeesd is, zich van haar zonnige kant laat zien. Een beetje te krap als ze omhoog wordt gestuwd door vlagen en swell. En ronduit te klein als ze in een squall woest en nietsontziend haar stem verheft en vanuit haar kilometers diepe ziel naar ons brult. 

On top of the world

Zeker eens per dag ga ik op het brugdek staan. Terwijl ik me op een wild schommelende boot vasthoud aan de giek van de bezaan, snuif ik met m’n haren in de wind de koele oceaanlucht op. Er is geen mooiere plek om de wereld om ons heen in me op te nemen. Met 8 knopen surfen we van een golf af terwijl een andere golf opzij tegen de romp slaat en haar ocean spray over me uitstort. 

Kleine notendop

Na 28 dagen op de oceaan zijn we steeds meer één met haar geworden. Lijkt het normaal dat we haar tijdelijk bewonen. Maar het is natuurlijk verre van normaal dat we met ons kleine bootje maar doordenderen naar het westen terwijl de Zouterik de mijlen water onder haar laat doorglijden. We zitten in een vacuüm. Een tijdcapsule. Nieuws horen we niet. Corona is een ver-van-ons-bed-show geworden. De tijd doet er niet toe want de oceaan is tijdloos. Kent alleen dag en nacht. 

Doen zoals de zee

Wij passen ons aan. Aan het licht en donker. Aan haar bewegingen, aan haar humeur dat vele verschijningsvormen kent. Ons lijf reageert na bijna een maand op zee moeiteloos op haar bewegingen.

We kunnen bijna gaan aftellen. Nog een dag of 9 te gaan. Dan zullen we een ankerbaai binnenvaren in een nieuwe wereld. Verwelkomd door andere mensen. Gaan we nieuwe culturen ontdekken. Toch lijkt dat nog heel ver weg. Voorlopig zijn we nog even één met de oceaan en haar tijdloosheid. Alleen met de grote blauwe wereld om ons heen.