🇳🇱 HET WAS EEN KRAAKHELDERE NACHT

Als zijn ogen al zouden kunnen zien, zouden ze duizenden sterren zien schitteren aan een wolkenloze hemel. Zouden ze morgen de zon zien stralen, de aarde zien verwarmen. De lucht zien zinderen. Mensen, dieren, bloemen en planten zien opbloeien en groeien. Vissen, dolfijnen, walvissen zien springen uit het water. Vogels zien duiken naar eten. Koeien gezapig zien herkauwen.

Als zijn neusje al zou werken, zou hij de koele geur van de frisse nacht opsnuiven. Een geur vol van ijl zout, zoet en zuiverheid. ‘s Nachts dun en nauwelijks waarneembaar. Overdag, opgewarmd door de zon, warm, vol en overvloedig. Een geur gevuld met de belofte van groene weiden, blauwe zeeën, spitse bergen en kleurrijke bloemen. 

Als zijn hersens al zouden kunnen verwerken wat zijn oren horen, dan zouden zijn oorhaartjes geprikkeld worden door de geluiden van kabbelende golfjes. Dan zou hij onschuldig getjirp van vogels waarnemen. Het zachte ruisen van een vlaagje wind. Het gezoem van een bij. De onschuldige geluiden van huisdieren. Een mol die zijn weg omhoog graaft naar het licht dat hij niet kan zien.

Als zijn vingertjes al gericht zouden kunnen voelen, raakten ze zijn vader en moeder aan. Zou hij hun nabijheid ervaren, waarderen. Zijn voetjes zouden de grassprietjes zachtjes voelen prikken. Zijn handjes zouden reiken naar de warme zachte vacht van dieren, kleurrijke bloemblaadjes, koel water en zoete vruchten.

Als hij al zou kunnen lopen, bewandelden zijn voeten de aarde. Soms op harde, onverzettelijke grond. Soms verdwijnen zijn korte beentjes in zachte klei, bewegen zijn teentjes mee met de flexibele ondergrond. Soms zakt zijn kleine lijfje tot aan zijn middel in het water omdat het strand wat steiler afloopt dan hij dacht. Dan pakt hij stevig zijn moeders hand en krabbelt weer omhoog.

Als hij zou kunnen proeven, nam zijn tong de lekkerste smaken waar. Zout, zoet, zuur, bitter. Volle romige smaken. Bijna likkebaardend zou hij zich een weg eten door het lekkerste fruit en de knapperigste groenten die de aarde hem zou schenken. Als een klein rupsje nooitgenoeg. Tot zijn buikje vol en rond is. 

Als hij zou kunnen praten, verhaalde hij over de avonturen die hij beleeft. De mensen die hij ontmoet. De goedheid die hij overal op aarde tegenkomt. Over de plannen van volwassenen, de ideeën van kinderen, de impulsiviteit van pubers, het enthousiasme van gezinnen. Hij zou zijn eigen emoties onder woorden brengen. En hij zou worden gehoord. Niet tegengesproken. Niet tegengehouden. Niet uitgelachen, weggehoond, gekleineerd, getreiterd, gepest of genegeerd. 

Als hij zou kunnen werken, deed hij dat met respect. Voor mensen, voor grondstoffen, voor de aarde, voor het milieu, voor materialen. Niet om zoveel mogelijk geld te verdienen en het allemaal voor zichzelf te houden. Maar om te verdienen wat hij nodig heeft. En om te kunnen delen met mensen om zich heen. Die het meer nodig hebben dan hij. 

Hij is onschuldig. Weerloos. Volstrekt afhankelijk. Hij kan nog helemaal niets zelf. Maar is niet alles dat waarde heeft weerloos? Juist daarom is hij zo waardevol. Hij kan nog niet praten, zingen, lachen, ruiken, voelen, proeven, lopen, horen en werken. En daarom is hij puur. Zo puur als we allemaal waren toen we net geboren werden. 

In plaats van terug te blikken op een enerverend virusjaar vol onverwachte gebeurtenissen, blikken wij liever vooruit. 

Net als dit kind. Net geboren. Zijn hele leven nog voor zich. Vers, onbevooroordeeld, onbevlekt, onbeïnvloed, onbevangen, on-be-alles. De wereld aan zijn voeten. Een wereld die het waard is om ontdekt te worden. Te worden bekeken en gewaardeerd door de ogen van een kind. En door zijn andere zintuigen. Een wereld die we allemaal dagelijks om ons heen hebben, maar niet meer zo zien of ervaren. Soms niet kunnen, soms niet durven. Soms door ons eigen toedoen, soms buiten onze schuld. Een vertroebelde blik. Door wolken, vlekken, gebeurtenissen, ongeluk, eerzucht, hebzucht, weerzin, vooroordelen, ruzies en virussen. 

Maar achter dat alles, onder al die dikke, zware lagen stof en schaduw, liggen die groene weiden, de blauwe zeeën, de onbewandelde bergen en rotsen. De vrolijke gezichten, de aardige mensen, de vriendelijke woorden. Ze hoeven alleen maar gestimuleerd te worden, aangeraakt, in beweging gezet, beroerd. En dat kunnen we zelf. Ook al zijn we geen baby meer. 

Wij wensen iedereen zalige kerstdagen en een nieuwjaar in een wereld die door iedereen bekeken wordt als door de ogen van dit pasgeboren kind. Maagdelijk en onaangeraakt.

MERRY CHRISTMAS!

---------------------

🇬🇧 IT WAS A CRYSTAL CLEAR NIGHT. 

If his eyes would be capable of seeing, they would notice thousands of twinkling stars in a cloudless sky. They would see the rising sun, generously distributing her warm rays upon the earth. They would see the dazzling blue sky. See people, animals, flowers and plants growing and flourishing. See fish, dolphins and whales jumping out of the water. See birds diving for food. See lazy cows ruminating in the pastures. 

If his nose would work, he would soak up the cool smell of the fresh night. A scent full of salt, sweetness and purity. At night hardly perceptible. During the day, heated up by the sun, warm, luscious and plentiful. A scent filled with the promise of green meadows, blue seas, mountain peaks and colorful flowers.

If his brain could already process what his ears would hear, his auditory sense would be stimulated by the soundsof waves, gently lapping on the shore. He would listen to the innocent chirping of birds. The soft rustles of a wind. The zoom of a bee. The innocent noises of pets. A mole that scribbles its way up through the soil to the light that he cannot see. 

If his fingers could already feel, they would touch his father and mother. He would experience their proximity, appreciate the warmth of their bodies. His feet would gently feel the prickling blades of grass. His hands would reach for the warm soft fur of animals, colorful petals, cool water and sweet fruits. 

If he could walk, he would walk the length of the earth. Sometimes on hard, unyielding ground. Sometimes his little feet would disappear into soft clay. His toes would follow the structure of the soft surface. Sometimes, while strolling along the beach, he would suddenly sink in the water up to his knees, due to an unexpected sand pit. But there’s always his mother's hand to hold on to and to help him stagger to his feet. 

If he could taste, his tongue would observe the tastiest flavors. Salt, sweet, sour, bitter. Rich, creamy tastes. His little lips greedy around the spoon that feeds him. Eating his way through all the juicy fruit and fresh green vegetables that the earth would give him. Like a little hungry caterpillar. Until his belly is full and round. 

If he could talk, he would share his adventure stories. About the people he meets. About the goodness he encounters everywhere on earth. About plans of adults, the ideas of children, the impulsiveness of teenagers, the enthusiasm of families. He would put his own emotions in words. And he would be heard. Not contradicted. Not stopped. Not laughed at, dismissed, belittled, harassed, overshadowed, bullied or ignored.

If he could work, he would do it with respect. For people, for materials, for the earth, for the environment. Not to make as much money as possible and to keep it all to himself. But to earn exactly what he needs. Not more. And to be able to share with the people around him who need it more than he does. 

He is innocent. Defenseless. Totally dependent. Not capable of taking care of himself. But isn’t everything of value defenseless? That is precisely why he is so valuable. He cannot talk, sing, laugh, smell, feel, tasting, walk, hear and work. And that is why he is pure. Like we all were when we were just born. 

Instead of looking back on a year full of unexpected events, we prefer to look ahead. 

Just like this child. Newborn. His whole life ahead of him. Fresh, unaffected, unbiased, unprejudiced, un-everything. The whole world at his feet. A world that is worth being discovered. To be viewed and appreciated through a child's eyes. And by his other senses. A world that we all see and share every day but without the eyes to see it. Sometimes because we can’t, sometimes because we don’t dare to. Sometimes because of our own flaws, sometimes at no fault of our own. A blurred look. By clouds, events, accidents, ambitions, greed, disgust, prejudice, quarrels and viruses. 

But behind all of that, underneath all those thick, heavy layers of dust and shadow, await those green meadows, the blue seas, the unwinding mountains and rocks. The cheerful faces, the nice people, the kind words. All that needs to be done is stimulate them, touch them, put them in motion. And we can do that ourselves. Even though we are no longer a small child. 

We wish everyone MERRY CHRISTMAS and a happy new year. In a world seen as through the eyes of this newborn child.