Onze kledingkasten vol met winterkleren. Fleecetruien en zeilpakken in de aanslag. De dieselkachel getest in de Hawaïaanse hitte, mooi rookpluimpje uit de schoorsteen. Boiler geïnstalleerd en getest, voor het eerst in 3 jaar wonen op Zouterik een warme douche (hoewel nog wel steeds buiten in de achterkuip). Dekbedden na 3 jaar uit de mottenballen gesleept en laten luchten. Laat maar komen die kou van de Noord Pacific!

Maar na 7 dagen naar het noorden varen, zitten wij nog steeds in onze onderbroek buiten. De zomerkleding was al naar Verweggistan onder het bed verbannen. Een beetje te vroeg zo blijkt nu. Overdag halen we binnen en buiten met gemak 30 graden plus. De kachel, de zeilpakken, de donsdekbedden en de fleece truien kijken vooralsnog werkloos toe.

Ons hoor je niet klagen hoor. We kunnen ons niet heugen zo’n relaxt begin van een oversteek te hebben gehad. Lichte wind, kalme zee, heel rustig blazen we naar het noorden. Begeleid door Bruce the Weatherman. Die elke dag een weerrapport met vaarinstructies stuurt. 

We verwachten in het laatste deel van deze oversteek wel wat andere omstandigheden. Allemaal afhankelijk van hogedrukgebieden en depressies die al dan niet de boel komen verstoren. Maar voorlopig vermaken wij ons wel met koekjes en cakes bakken, communiceren met de boten om ons heen (we begrijpen dat er inmiddels 8 onderweg zijn naar Alaska), een beetje school, vis vangen (vandaag een mahi mahi aan de haak), lezen, filmpjes kijken en muziek luisteren. 

Oh ja, en we spelen heel veel spelletjes. Waaronder een vreselijk slecht uitgedacht K3 kwartet dat helaas favoriet bij Berber is. En die stookt de boel aan boord nog eens extra heet op want die kleine energiebom vindt verliezen nog wat moeilijk. Extra reden om fleece en dekbedden voorlopig nog maar even met rust te laten.