Brief aan onze lieve mede Texelaars

Onlangs vroeg onze watersportvereniging thuis, WSV Texel, ons een artikeltje te schrijven voor het clubblad de Watertesselaar. Dat deden we natuurlijk graag. En we laten jullie graag meelezen:

“Fort de France, Martinique, 1 maart 2019

Lieve WSV Texel-leden,

Na ruim 6000 mijl varen is het tijd om weer even naar huis te gaan. Niet letterlijk natuurlijk, want het bevalt ons hier in het Caribisch gebied voorlopig prima. Maar wel in deze brief aan jullie. Een stuk schrijven voor de Watertesselaar voelt of we weer even op ons geliefde eiland zijn, hoeveel mooie eilanden we onderweg ook al hebben bezocht. We zeiden het van de week nog tegen elkaar: er kan toch niets op tegen een drankje aan het einde van de dag op het terras of bij de haard van ‘ons’ mooie Kaap Noord. Het uitzicht op Vlieland, het stromende water van het Eierlandse Gat ervoor, de belofte van verre zeeën daarachter…

Het zijn precies die verre zeeën die lonkten en die wij nu aan het bevaren zijn sinds we Texel op 31 juli vorig jaar hebben uitgezwaaid. Ruim 7 maanden zijn we inmiddels onderweg. Degenen die ons volgen via onze site en social media hebben kunnen meelezen en –kijken waar we sindsdien allemaal zijn geweest en wat we hebben beleefd. Het lijkt nu al een boek met een aaneenschakeling van eindeloos prachtige foto’s en avonturen, maar er zijn wel degelijk hoogtepunten.

Onderweg krijgen we veel tips. “Sla dat eiland zeker niet over”, “Ankeren is het mooist in baai X” en “Daar kun je het mooist snorkelen/wandelen/zwemmen”. Soms volgen we de tips op en kunnen we ze bevestigen. Maar steeds vaker kiezen we ons eigen pad, maken we onze eigen keuzes ten aanzien van nieuwe bestemmingen, ankerplekjes of strandjes. Want daarom zijn we toch eigenlijk op reis gegaan? Om zelf te ontdekken, om onze eigen keuzes te maken, om ons vrij te voelen. Om zelf een beetje ontdekkingsreiziger te zijn.

Dat is niet altijd makkelijk. Zeker niet in het Caribisch gebied waar geen plekje meer onontdekt is gebleven. Maar pareltjes hebben we onderweg zeker gevonden. We nemen jullie er even mee naar toe zonder al onze andere bestemmingen te kort te willen doen.

Onze ‘grote oversteek’ zijn we gestart vanaf La Gomera, een van de kleinste Canarische eilanden. Na al het vulkanische zwart van Fuerteventura en Lanzarote, vonden we het lommerrijke groen van dit eiland prachtig. We hebben een autootje gehuurd waarmee we nog veel meer junglegroen hebben gezien, prachtige wandelpaden en schitterende valleien, maar ook rustige strandjes, schattige dorpjes en leuke restaurantjes. Nog onontdekt door het massatoerisme en de mensen zijn er reuze aardig en behulpzaam.

Op de Kaapverden zijn we verliefd geworden op het eiland San Antāo. De prachtigste wandelingen tot nu toe hebben we daar gemaakt. Nauwelijks een toerist te bekennen als je bereid bent een beetje van de gebaande paden af te wandelen. En het was ook fijn even van de Zouterik af te zijn, want die lag op een ander eiland dus we konden weer even lekker warm douchen en in een niet schommelend bed slapen.

Ons 3e hoogtepunt is Suriname. Wat een geweldig land! Type ruwe bolster, blanke pit. Heerlijk om na een overtocht van 16 dagen even een maand lang ‘stil’ te liggen op de Suriname rivier. Temidden van de groene jungle, kaaimannen, slangen, brulapen, vissen en natuurlijk gezellige mede-vertrekkers. We hebben ons zelfs even afgevraagd hoe het zou zijn om er te wonen. Kortom: we voelden ons er meer dan thuis.

Tot toch weer het blauwe water lonkte en we in 3 nachten naar het hoogtepunt voeren waar we ons verhaal afsluiten: Tobago. Het wordt officieel niet eens tot de Carieb gerekend, maar voor ons was het onze eerste kennismaking met Caribische kleuren, geuren en smaken. Een eiland dat ons hart gestolen heeft.

Waarheen de reis ons voert en hoe lang onze box op Texel nog leeg blijft, weten we nog niet. We prenten ons in zo flexibel te zijn als de bemanning van ons vraagt. We zijn een niet-alledaags gezin met veel banden met familie thuis. We geven onze kinderen veel met deze reis, maar vragen ook veel van ze. Hoe lang vinden ze dat leuk? Hoe lang slaat de balans positief uit? We luisteren naar ze en praten met ze. Over het leven dat nog voor ze ligt en over de avonturen die we nu beleven. Over je een beetje ontdekkingsreiziger voelen. En hoe ze dat gevoel een leven lang met zich mee kunnen dragen.

Want dat is wat ons bindt, lieve Watertesselaars, ons een beetje ontdekkingsreiziger voelen. Wij nu even aan de andere kant van het grote blauw. Maar dat is niet anders dan het prachtige vaargebied recht voor jullie neus. Onze onvolprezen Wadden die elke dag weer anders zijn. Nu eens grillig, grijs, woest en ogenschijnlijk onaantrekkelijk. Dan weer lieflijk, zonnig, verleidelijk en aantrekkelijk. Hoe de wind ook waait, maak je boot vaarklaar en trek erop uit. Verken nieuwe plekjes, ook al denk je dat je ze al kent. Want een goede ontdekkingsreiziger is dat niet alleen ver weg, maar ook dichtbij huis.

Een fijn en veilig vaarseizoen gewenst en de groeten aan het mooie Texel!

Zonnige groeten vanaf Martinique van de crew van SY Zouterik

Tjaart, Mariska, Linde, Berber en (af en toe) Luuk

P.s.: Volg ons op www.zouterik.com, word vrienden met ons op Facebook: ‘Zouterik Tjaart-Mariska’, voeg ons toe op Instagram: @mariskawoertman en word abonnee van Lindes YouTube kanaal ‘Linde around the World’ waar ze vlogt over haar belevenissen tijdens de reis. En als je persoonlijk contact wilt, mag je ook altijd mailen naar syzouterik@gmail.com.