Spring in het diepe!
‘Blijf nou maar gewoon zitten waar je zit’. Dat zei m’n vader 23 jaar geleden. Mijn baan bij Grolsch was best leuk, maar ik werd doodongelukkig van mijn leidinggevende. Dat zag mijn vader heus wel. Desondanks vond hij het beter dat ik mijn ongenoegen maar gewoon slikte. Als geboren en getogen Twentse mogen werken bij een oer-Twents bedrijf, met een prachtsalaris en auto onder de kont… Waarom zou je in vredesnaam vertrekken?
Ik nam mijn vader zijn in mijn ogen conservatieve houding niet kwalijk. Bovendien, wat wist hij er nou van? Hij had nooit lang voor een baas gewerkt en ‘zou dat ook nooit van z’n leven meer doen’, zo betoogde hij altijd gloedvol.
Ik vertrok toch…
Flash forward naar vandaag.
Dat ‘blijven zitten waar je zit’ van mijn vaders generatie heeft plaats gemaakt voor: ‘Wees niet bang om in het diepe te springen.’
De arbeidsmarkt is radicaal veranderd. Hoeveel gouden horloges worden er nog uitgereikt? Hoeveel recepties ter ere van 25 jaar werken bij dezelfde baas? De baan voor het leven lijkt plaats te hebben gemaakt voor een arbeidsmarkt waar begrippen als jobhoppen, flexwerken en zzp’en volstrekt normaal zijn. Is het voor mijn dochters nog denkbaar vijftig jaar bij dezelfde baas te werken?
Dit is geen oproep om allemaal maar massaal je baan op te zeggen. Want er wordt tegenwoordig zo makkelijk tegen je gezegd: ‘Dan ga je toch lekker iets anders doen!’
Er is niets mis met een leuke functie bij een werkgever waar je op je plek zit. Ook niet als je daar ‘al’ tien jaar zit. Want kwantiteit zegt niks over kwaliteit. En lol in je werk gaat boven alles. Bovendien zijn er gelukkig nog steeds bedrijven die niet lean, mean of agile zijn, waar niet alles draait om omzet, winstmaximalisatie, aandeelhouderswaarde en efficiency, maar waar je collega’s gewoon een beetje als familie voelen.
Tegen iedereen die zich hierin herkent, zeg ik: blijf lekker zitten waar je zit. Haal het beste én leukste uit iedere dag. Groei waar je ruimte voelt, consolideer naar nieuwe stevigheid. En pas als het echt op is, als je alle smaken en kleuren hebt geprobeerd en als je tegen de grenzen van je groei of geluk aanloopt, overweeg dan wat ik tegen die groep mensen zeg die nu al piekeren, peinzen of dolen. Die willen springen, maar het water nog te diep vinden. Die kansen ruiken maar nog niet durven. Die van de vrijheid willen proeven, maar denken daar nog niet aan toe te zijn:
Waag die sprong in het diepe!
En dan heb ik het niet alleen over het veranderen van baan, baas of werkomgeving. Of over voor jezelf beginnen, gaan zzp’en of juist weer in loondienst gaan. Ik heb het over alle vormen van verandering die je wilt, maar nog niet durft in te zetten.
Ruim vier jaar lang bezeilde ik met mijn gezin de wereldzeeën. Op ons kleine bootje over onmetelijke oceanen met dieptes onder ons van soms wel 15 Eiffeltorens boven op elkaar. Kilometers en kilometers niets, niets en nog meer niets onder onze kiel. En zoveel niets is eigenlijk heel veel. Want in de diepte van het water vind je gaandeweg antwoorden op vragen waarvan je niet wist dat je ze had.
Zo’n sprong in het diepe is eng, want in het diepe zijn er geen garanties. Op het moment dat je besluit ervoor te gaan, heb je echt geen flauw benul waar je nu precies voor kiest. Misschien moet je later weer bijsturen omdat de koers die je voor ogen had toch niet helemaal vlekkeloos verloopt.
Maar dat is helemaal prima. Niemand weet van tevoren hoe het leven gaat lopen. Waar het om gaat is dat je niet hebt gekozen voor veiligheid, puur omdat je bang bent voor wat je niet weet. Een sprong in het diepe geeft geen garantie op geluk of succes, maar wél de heerlijke de garantie dat het nog alle kanten op kan gaan.
En dát besef doet iets met je.
Tijdens onze zeilreis hebben wij geleerd onze angsten te overwinnen door het monster in de ogen te kijken. Als je dichterbij komt, zie je veel dingen namelijk beter. En kun je jezelf er ook beter aan ontworstelen. En dan wordt loslaten ineens bevrijdend. Het leven dendert kennelijk gewoon door, ook al zitten wij op het oneindig grote blauw. Het relativeert erg.
Dus kom op! Volg je hart, volg je gevoel, overwin je mitsen, maren en angsten en denk, terwijl je de sprong in het diepe waagt, aan deze uitspraak van Deense filosoof Søren Kierkegaard:
“Durven is even de grond onder je voeten verliezen. Niet durven is je leven verliezen.”
Oh ja, voor De Wereldwijven schreef ik reflecties op, over hoe we een jaar na thuiskomst aankijken tegen onze reis over de oceanen. Want het veranderde ons voor altijd. Het zou aanmatigend zijn om het ‘lessen’ te noemen, want iedereen leert op zijn eigen manier over zijn levenspad. Maar een kleine samenvatting lees je hier: https://dewereldwijven.com/2024/01/24/wereldwijf-mariska-in-los-van-alles/
Nog veel meer observaties, inzichten en reflecties over het leven, werken, de westerse maatschappij en andere thema’s schreef ik op in mijn boek ‘Los van alles’: https://partner.bol.com/click/click?p=2&t=url&s=1343156&f=TXL&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Fnl%2Fp%2Flos-van-alles%2F9300000153365216%2F&name=Los%20van%20alles%2C%20Mariska%20Woertman
Wil je meer horen over de inzichten die we onderweg kregen over thema’s als omgaan met verandering, tegenslag en weerstand? Of wil je weten hoe wij als gezin de uitdagingen van teamwork aangingen? Hoe we plannen durfden los te laten om gevoelsmatiger keuzes te kunnen maken? Of wil je leren hoe je een noodgedwongen koerswijziging kunt ombuigen naar iets dat veel beter is dan je oorspronkelijke route? Ik kom je er graag over vertellen in een lezing of inspiratiesessie. Neem dan contact op met ZijSpreekt: https://www.zijspreekt.nl/sprekers/profile/Mariska-Woertman/1267/ In een sessie op maat neem ik je collega’s team, klanten of gasten mee aan boord voor een enerverende reis die ongelooflijk veel parallellen heeft met de dagelijkse uitdagingen in je werk en leven.
#losvanalles #spreker #zijspreekt
