We maken nieuwe familie

“Mam, mogen Madelief, Kiki, Noor en ik vanavond logeren?” Ik lach. Thuis is dit een doodnormale vraag, maar op reis met onze boot een nieuw fenomeen. Bovendien trek je thuis met gemak een paar matrasjes van zolder, maar drie logees erbij op amper veertig vierkante meter geeft andere uitdagingen. Maar natuurlijk mag het. Ze kiezen een logeerboot en hebben de (slaaploze) avond van hun leven.

Gelijkgestemde zielen

Inmiddels worden onze keuzes voor bestemmingen niet meer alleen bepaald door de wind. Sinds een paar weken varen we min of meer samen op met vier andere Nederlandse boten. Gelijkgestemde zielen met dezelfde vrijheidsdrang als wij. En er zijn kinderen aan boord; dat blijkt erg bepalend voor de keuzes die we maken. Gelukkig volgen ze allemaal hetzelfde dagprogramma.

School op zee

Weliswaar is Linde de enige brugklasser, maar ook voor de basisschoolkinderen start elke dag rond negenen met school. Na een late lunch is er dan volop tijd voor spelen op een van de boten, zwemmen of suppen, afgewisseld met bezoekjes aan stadjes of een fietstocht. Regelmatig wordt er een logeerpartijtje ingepland of een mee-eter aangekondigd.

In hetzelfde schuitje

De band tussen kinderen die we ontmoeten wordt al snel hecht, ook al verschillen ze soms behoorlijk in leeftijd. Thuis zouden hun paden misschien nooit hebben gekruist, maar hier worden overeenkomsten snel gevonden. Ze hebben immers allemaal te maken met naar school gaan op een altijd bewegende boot, zeeziekte, verveling, maar ook nieuwe indrukken.

Heel grote ‘familie’

En, laten we eerlijk zijn, met zon, zee en strand in overvloed is er helemaal geen ruimte voor conflicten of het opzoeken van verschillen. Ook de boten zonder kinderen doen mee. Een echtpaar dat zelf al grootouders is, wordt door de kinderen al snel omgedoopt tot ‘opa en oma’ en een jonger stel brengt al snel de gezelligheid in van een soort oom en tante. Zo hebben onze kinderen er al snel een heel grote familie bij.

Tranen met tuiten

Maar onvermijdelijk komt altijd de tijd van afscheid nemen. Soms slaat een boot een stop over en is het afscheid maar voor even, soms kiest een gezin een andere route en scheiden onze vaarwegen voorgoed. Nooit leuk, maar wat blijft is het contact. Via een appgroep houden we elkaar op de hoogte van wel en wee, bestemmingen en tips.

Gelukkig is er wifi

En de kinderen hebben vaak hun eigen telefoon, waarmee in havens naarstig naar wifi wordt gezocht om via Instagram of Whatsapp even bij te kletsen. Maar het mooiste is wel dat onze kinderen weten dat er altijd weer een nieuwe boot op hen wacht. En dat ze leren hoe ze onder andere omstandigheden toch snel vrienden kunnen maken. En wij ouders kunnen erop rekenen dat een logeerpartijtje nooit ver weg is.

Dit artikel is ook gepubliceerd op lindanieuws.nl.