'Je hebt maar één leven, ga!'

Voor Lindanieuws.nl mag ik onze reisavonturen in blogs beschrijven. Volg ons dus op lindanieuws.nl.

Alles achter je laten en op wereldreis gaan. Niet iedereen durft het, maar Mariska (45) en haar vriend Tjaart (51) hebben alle zeilen bijgezet om hun droom te verwezenlijken. 

21.09.2018 | 12:30 uur | Suzette Hermsen

Letterlijk. Met hun samengestelde gezin zeilen ze momenteel de wereld over en pennen speciaal voor LINDA.reizen al hun avonturen neer. Deze week de aftrap.

Actielijsten afvinken

‘Drie jaar geleden besloten we er voor te gaan: een zeilreis rond de wereld met ons gezin. Eigenlijk is het niet echt een besluit op een bepaald moment. Je moet namelijk zoveel doen en je hebt geen idee hoeveel tijd dat vergt. We begonnen maar met het maken van een actielijstje. Daarop stonden destijds wel honderd actiepunten. Te beginnen met een nieuw schip, want kleine Berber was net geboren en het schip dat we hadden was te klein voor vijf. Dus volgde de zoektocht naar een nieuw varend huis. Een paar maanden later vonden we de Zouterik en langzaam kregen onze voorbereidingen vorm.’

Grootste project van ons leven

‘Ik verkocht met veel pijn in mijn hart mijn zo geliefde huis in Amsterdam, nam afscheid van mijn lieve vrienden en trok met Linde (12) en Berber (3) in bij Tjaart (51) en Luuk (15) naar Texel. De ons zo dierbaar geworden wad-stad-lat-relatie transformeerde naar ‘gewoon samenwonen’. Maar er was weinig gewoons aan. We bleven fulltime werken en in de schaarse tijd die overbleef, reisde Tjaart heen en weer van huis naar werf om de Zouterik te moderniseren, apparatuur te installeren en haar helemaal veilig en reisklaar te maken. Intussen belde, schreef, mailde en praatte ik me suf van instantie naar instantie om alles te regelen voor school, verzekeringen, wel of niet uitschrijven, huis leegruimen en afscheidsfeestjes. Om nog maar niet te spreken over alle gesprekken met onze ex-partners. Die moesten het immers ook zien zitten. Deze reis voorbereiden is het grootste project dat we ooit in ons leven hebben volbracht. En toen moest de reis nog beginnen.’

Door de tranen en twijfels heen

‘En dan de tranen! Emmers vol heb ik er vergoten. En niet alleen ik. Want hoezeer het avontuur ook lonkt, hoe mooi ook de kans te ontdekken wat we anders nooit zouden zien en onze kinderen iets bij te brengen dat uniek is voor hun leeftijd, hoe bijzonder bij onszelf te ontdekken wat loslaten, minimalistisch leven en afstand met je doen, we zeggen wel gedag tegen onze dierbare familie en vrienden voor een hele lange tijd. En zij tegen ons. Er kan veel gebeuren in drie jaar. In de periode voor vertrek valt me dat steeds zwaarder. En ik vind het spannend. Wat doet het met onze kinderen? Hoe houd ik ze veilig? Hoeveel stormen komen we onderweg tegen?’

We gaan

‘Toch zetten we door. Er is zoveel te zien in de wereld, zoveel te leren, zoveel om ons hoofd voor te buigen of onze schouders juist voor te rechten, zoveel moois om onze kinderen mee te geven en samen te ervaren. We hebben maar één leven. We gaan!’

Deze column is ook gepubliceerd op lindanieuws.nl.