Schoon schip maken

“Nou pa, ik kom even een tijdje niet naar je toe want we varen binnenkort uit.” Ik praat tegen een cactus die Linde heeft gekocht om op het graf van opa te zetten. Het mij opgedragen kusje voelt te prikkelig, dus dan maar wat onwennige woorden tegen een steen.

Pa was er niet zo bedreven in; de boel opruimen, het verleden laten rusten, samen ergens uitkomen. Maar als je vooruit wilt, zul je wel moeten. Om onbezwaard te vertrekken is schoon schip maken letterlijk een louterende bezigheid.

Kasten uitmesten, kleding verkopen op Koningsdag, tijdschriften weggooien. We gunnen speelgoed een 2e ronde voor een nieuwe lichting baby’s en we laden eindelijk eens die honderden cd’s in. We legen de opslag en stallen mijn oude leven in onze opgeruimde garage. Het opruimen doet goed, het geeft een opgelucht gevoel. Je wordt er letterlijk en figuurlijk lichter van.

Wat nog fijner is, zo’n aanstaand vertrek is reden om eens grondig door al je abonnementen en lidmaatschappen te gaan. Ik heb korte metten gemaakt met al die onzinnige nieuwsbrieven waar ik me ooit op heb geabonneerd omdat ik dacht geen bericht te kunnen missen. Geloof me, het wordt er erg rustig van, JE wordt er erg rustig van. Het echte nieuws lees, zie of hoor je toch wel (hoewel ik het ontspannen lezen van de zaterdagkranten toch wel een beetje ga missen;-)

Maar het meest bijzonder zijn toch wel de fijne, open, oprechte, eerlijke gesprekken die je in zo’n periode voert met vrienden en familie. Het is net of het licht even extra helder valt op onuitgesproken onderwerpen. Of je met een net iets scherpere blik kijkt naar voorvallen uit het verleden. Of het heden even net wat belangrijker is dan de dag van gisteren of morgen en de tijd met elkaar net even warmer is dan anders. We praten niet over koetjes en kalfjes, we maken weer honderd procent contact en spreken de woorden uit die ertoe doen.

We ruilen ons oude leven in voor een nieuw leven. In een ruimte van 13 bij amper 4 meter is geen plek voor winterkleren, voor jaargangen tijdschriften, voor voorraden shampoos of boeken. Maar door het ruimen van ons verleden is er des te meer plek ontstaan voor nieuwe belevenissen en avonturen, voor het maken van nieuwe herinneringen.

Een reis voorbereiden, ik kan het iedereen aanraden. Al is het maar om schoon schip te maken. En dus zeg ik ‘vaarwel’ tegen pa. Voor een tijdje. Met een onbezwaard gemoed.

P.s.: De Zouterik is nog allerminst schoon, maar met dat letterlijke schone schip zal het ook wel goed komen;-)